Bij mijn laatste werkgever werd aan nieuwkomers gevraagd een "verwoderdocument" te maken, Dat had vele goede kanten. Helaas is de gewoonte daar weer in het slopgeraakt. Maar mij lijkt het een goede invalshoek om over mijn reis naar Bali wat te vertellen.

Mijn eerste verwondering was op het vliegveld van Bali. Ik moest een tijdje goed kijken wat ik toch zag bij de bagageband, waar ik op mijn koffer stond te wachten. Een stuk of 5 jongelui, haast nog kinderen, in keurige "piccolo-pakjes" , een soort uniformpjes van de liftboys uit de film "Budapapest-hotel", die ik in het vliegtuig had gezien, controleerden al de bagage die langs kwam, lazen op de labels namen af en hadden zo al heel wat bagege verzameld. Toen er een paar grote pakken voorbij kwamen met daarin golf uitrustingen (stond op de buitenkant), drong het tot mij door. Zo kan je ook naar Bali. De eigenaars van die bagege gaan vast andere ervaringen op doen dan ik.

Ik werd op het vliegveld keurig opgehaald en binnen 2 uur was ik in mij "huis" voor de komende weken. ; een kamer in een groter huis waar nog meer vrijwilligers logeren. Het huis maak onderdeel uit van een groter complex, een soort omsloten tuin met meerdere huizen, gebouwd als een soort "famillie complex". Veel Balinese famillies hebben een deel van die huizen nu in gebruik als een soort b&b.

Zondag de omgeving wat verkend maar verder "palan-palan", want het slaaptekort en de klimaat overgang vragen al genoeg energie.

Wel wat eerste foto'sgemaakt van mijn "kastruimte" en de tuin Om het huis heen met natuurlijk een eigen huistempeltje. Die let vast op de spulletjes, want niemand doet hiet wat op slot (als dat al kan); zelf nieuwe Imacs laten de meiden (het merendeel van de andere vrijwilligers zijn vrouwen van begin twintig)