de eerste dag van de oriëntatie week, gisteren dus, wandelden we naar het centrum van Ubut. het huis staat eigenlijk in een dorpje aangebouwd aan Ubut. Het is erg toeristisch in Ubut maar gelukkig is door de bouw van de huizen, het vele groen en de sfeer, het ook een echte Balinese plaats. Maar ik kan me voorstellen dat de inwoners zich verwant kunnen voelen met de mensen uit Giethoorn, die overspoelt worden door Chinezen. We bezochten het paleis van de koning (die er nog woont, met alle egars wordt behandeld door de Balinezen, maar geen functie heeft) en het apenbos.( een soort apenheul, maar dan met tempels)

Het lijkt al lang geleden dat ik er was, maar het was net gisteren. Voor mij loopt de "orientatie" wel goed. Het programma is nog rustig, ik kan nog een siësta doen, en vind een aardig nieuw ritme. Aanpassen aan het klimaat, ander eten, geen wijn en koffie...niet een eigen badkamer..kost allemaal geen moeite. Het delen van de huiskamer met vooral twintigers, die hard praten, erg met hun iphones en het uitgaanprogramma bezig zijn, kost meer moeite. Ik ben ook de enige Nederlandse, kan niet alle groepsgesprekken volgen . In een klein gezelschap gaat het beter en hoor ik van alles over studeren in Canada, Amerika of ZuidFRIKA. Gelukkig heb ik aan Christina, de Oosterijkse van 60 die de andere één persoonskamer heeft, een goed maatje.

We constateren samen dat we echt van een andere generatie zijn en dus met andere verwachtingen/ bedoelingen hier gekomen zijn. We hebben net afgesproken om in het weekend samen ook een mooi excursie te maken om meer van Bali te zien. Fijn een maatje zo ver van huis.