Woensdagavond zat ik opeens tussen 30 niet-balinesen in een yoga-klank-meditatiesessie. Éen van de andere vrijwilligers (een jonge vrouwlijke rechter uit Australië) vroeg aan Christina en mij of we mee wilden naar de sessie. Zij begint elke dag met een yoga sessie hier ergens in het dorp. Voor mij was het fascinerend om de sfeer te proeven, de enorme luxe te zien van de accomodatie, de prijslijsten van de activiteiten.......en de klankmeditatie op zich was ontspannend, maar de "goeroe" vond ik meer afleiden dan stimuleren. Op Bali is alles rondom Yoga/maditatie e.d. Big Business. Overal kun je cursussen volgen en de luxe voorzieningen hiervoor rijsen als paddestoelen uit de grond. Op zich begrijpelijk, want Bali met haar hindoeïsme en mooie natuur is ook de perfecte omgeving hiervoor. Voor de Balinees is godsdienst een serieuze zaak, de toerist heeft er veel bezienswaardigheden door. Woensdagochtend heb ik geleerd een klein bloemen offertje te maken, dat valt nog niet mee... Ayo vertelde dat sommigen wel een nietmachientje gebruiken i.p.v alles met bamboe naalden aan elkaar te zetten. twee maal per dag brengen vrouwen grote en kleine offertjes naar diverse plaatsen, het merendeel thuis gemaakt maar bijzondere offers kan je ook door een specialist laten maken. De eetbare delen uit het offer worden later wel gewoon gegeten, maar al die mooie bouwsels zijn na een dag weer weg. Volgens mijn boekje wordt soms de helft van het gezinsinkomen besteed aan de offers en ik denk zelf toch ook ontzettend veel tijd. Ik mocht foto's maken van de grootvader, de moeder en de overburen terwijl ze bezig zijn met het maken van de offers. In dit huis is er een apart kamertje voor.

Wij brachten ons zelf gemaakt offertje de volgende dag naar de Pura Tirtha Empul, een heilige bron ( Indra boorde het water aan om door de duivelkoning Mayadanawa vergiftigde soldaten weer tot leven te wekken) Een mooi tempelcomplex druk bezocht door zowel lokale bevolking als toeristen.

Tijdens de taalles (gelukkig heb ik thuis aan pré-teaching gedaan want nu gaat het van Engels naar Bahasa) gingen we dieper in op de betekenis van namen; de hindoe balinees heeft geen achternaam. Onze begeleidster heet Dewa Ayo Kadek Irawati. De 1e naam geeft haar kaste aan (ze is van de lagere middenkaste), de 2e naam dat ze vrouw is, de derde naam dat ze de 2e dochter in het gezin is, 4e naam is haar "schoolnaam". Dat kunnen vreemde namen zijn, soms verwijzend naar een toestand tijdens de geboorte. Je weet wie jouw verdere familie is doordat je bij de zelfde Familietempel hoort. De begeleidster laat zich Ayo noemen, maar er zijn dus heel veel AYo's. Je stelt je voor met je hele naam, want dan weet je hoe de sociale verhouding ligt. Ayo vertelde dat de lagere kaste zich nog altijd beleefd t.o.v. De hogere kaste opstellen en zeker als die ouder zijn. Ze zei me ook dat ze het moeilijk vond mij zomaar alleen bij mijn voornaam te noemen, ik was zoveel ouder dan zij.......dat voelde voor haar niet goed. Op al de lijsten en hand geschreven overzichten stond ik hier als Anna genoteerd. Dus ik heet hier Anna, dat klinkt ook wel vertrouwd....Ik probeer me wel in te denken wat het betekent als je naam zo verbonden is met je maatschappelijke positie en die naam ook dagelijks gebruikt wordt.

Vanmiddag hoor ik waar ik volgende week aan het werk ga; de oriëntatieweek is voorbij. Zelf vind ik ook dat ik me nu wel,voldoende heb georiënteerd. Ik weet de weg naar de stad,(slechts 2 maal verkeerd gelopen! , heb net een lokaal mobielnummer aangeschaft, heb het juiste bedrag weten te plnnen( 3 miljoen! Rp.), weet waar de wasserij is en wat de taxi-tarieven zijn, durf in Bahasa iets te zeggen. Voor mij toch wel,de basisvaardigheden om met een gerust hart de volgende week in te gaan. Bovendien kan ik een klein offertje maken en een simpel batik doekje...