Miet mijn nieuwe huisvesting ben ik reuze blij. ( de rekening ga ik nog krijgen, maar daarover later meer als ik wat meer over de organisatie vertel).

Blij met de mooie, schone ruimte, de rustige omgeving en het inkijkje dat het geeft in een weer andere Balinese familie. Zoals je op de foto's kan zien, slaap ik in een zeer ruime kamer achter een fantastische houten deur. Voor een mooi terras, achter de kamer een royale badkamer, half in de openlucht. Naast mijn kamer een fonteintje met het beeld van de olifantengod.Mijn kamer/terras wordt elke dag echt schoon gemaakt....Er zijn 3 privé kamers hier, allemaal bezet door vrijwilligers, maar wat ouder. Naast me een Russich/Canadees stel van eind 20 die aan het begin staan van een jaar door Azië trekken. Verder een Nederlandse jongen van eind twintig, die ook komt voor de yoga en meditatie.Dus wel andere huisgenoten.....

ik woon op een groot erf van ongeveer 20 bij zeker 150 meter, ommuurd met een toegangspoort. Buiten de 3 ruimtes voor toeristen/vrijwilligers wonen er de moeder/weduwe, haar dochter en zoon, 4 neven/nichten met hun gezinnen op het achter erf en voor nog een oudere oom. Ik kijk uit op de huisjes van moeder en zoon en op het smalle straatje waar de famillies, hun honden en kippen langs komen. Levendig maar heel rustig. Daarnaast is er nog een klein batikbedrijfje, waar de moeder over gaat.

De eerste avond vertelde de zoon Buty het verhaal;

Zijn vader had grootse plannen met het erf om er meerdere mooie ruimtes te bouwen voor verhuur aan de toeristen. Ook grootse plannen met de kinderen. De oudste dochter is afgestudeerd als tandarts ( veel Australiërs komen naar Bali voor hun gebit), hij studeerde ook aan de Universiteit voor economie/toerisme met de bedoeling dat hij ook nog een jaar naar het buitenland zou gaan. Maar 2 jaar geleden overleed vader en de zoon moest naar huis komen om nu hoofd van de familie te worden, inclusief de verantwoordelijkheid voor het erf en de opgenomen hypotheek. Moeder is analfabeet, maar draagt haar steentje bij met haar batikbedrijfje. De zus heeft een mooie baan maar is al 29 en zal dus wel spoedig trouwen en dan verhuizen naar de man en zijn familie. Buty spreekt uitstekend Engels, zijn zus mwat minder, de moeder helemaal niet. Buty is 24 maar wil voorlopig niet trouwen. Dat geeft weer zoveel verplichtingen. Als getrouwde man moet je je bijdrage leveren aan al de ceremonies in het doorp, en dat kunnen er veel zijn.

Natuurlijk zijn op het erf ook slordige plekken, maar je ziet dat de mensen hier zorg hebben voor hun omgeving; mooie planten, een prachtige familie tempel en veel groen. Hier wil ik zeker wel de komende weken nog doorbrengen!