Na 3 weken is er een soort plezierige routine ontstaan;

In de ochtend vroeg wakker (hanen), 's avonds op tijd naar bed (gekko) . Van maandag t/m vrijdag ontbijten op het kantoor, met de taxi naar de kleuterschool (altijd met een soort kleuterwerkblad bij me), zien waar ik iets kan toevoegen/ helpen. Tussen de middag voorbereidingen voor beide scholen; soms zelf wat maken soms zoeken naar iets geschikts op het internet) , mijn warme rijstmaaltijd op mijn terras en als het even lukt een klein middagdutje. Dan 3 maal per week naar de basisschool. ( in overleg met Christiana ga ik niet alle middagen, dat is me gewoon te vermoeiend, maar dan kan ik wat voorbereidingen doen). 'SAvonds vaak even naar Kopi Desa, waar de internetverbinding uitstekend is én waar ze een verrukkelijke groenten/avocado sap maken.

Één weekend dag de wekelijkse massage en zwemmen (ik beweeg hier echt te weinig) , bezoek aan de wasserij en één dag een goed voorbereid uitje. Maar elke dag zie ik / gebeuren er weer speciale dingen.

Zo werd er vanochtend voor onze deur weer een draagbaar gemaakt door de getrouwde mannen van het dorp, een buur man was overleden.

Op de kleuterschool werd voor het eerst, sinds ik er was, een mandje met, in onze ogen wel erg schamel, speelmatriaal neergezet, waar de kinderen "vrij" mee mochten spelen. Het is erg jammer dat de juf nauwlijks Engels spreekt en mijn Bahasa ok niet toereikend is om goed te begrijpen waarom de dingen gaan zoals ze gaan. Natuurlijk zie ik veel, maar ik zou graag er meer over willen weten.

Bij het batikbedrijfje hing een kleurige hoeveelheid doeken buiten. Navraag leerde dat het een bestelling was voor een nog bevriende connectie van wijlen hun vader uit Hawaï...globalisering op het erf.

Vorige week maandagavond was er een repetitie van het plaatselijke gammalanorkestje. De pingpongtafel op het overdekte speelpleintje was opzij gezet en er werd met veel ernst geoefend. En vorige week eindigde ik met een bezoekje aan een andere yoga-schooltje. Op loopafstand, erg mooi gelegen maar inhoudelijk niet iets waar ik blij van werd. Wel weer een mooi voorbeeld van vooral Amerikanen die hier met allerlei yoga/meditatie/mindfullnes activiteiten beginnen..

Ondertussen is Christiana ook naar dit erf verhuisd (er kwam een kamer vrij) Nu kunnen we kiezen uit een boven - of beneden terras.

de volgende ronde zal ik wat proberen te vertellen over de Greenlion organisatie en de vrijwilligers; na 3 weken heb ik er echt meer zicht op.