Toen we 2 weken geleden de juf van de school van Christiana meenamen ( met uiteindelijk haar neef als chauffeur en haar vriendje als gids...) werden we al uitgenodigd voor de belangrijke, jaarlijkse ceremonie in de dorpstempel . Gisteren was het zover, natuurlijk eerst verwarring over wanneer en hoelaat, maar uiteindeljk werden we om 20.00 opgehaald. Het betreffende dorp ligt echt buiten, tussen de rijstvelden. Eerst natuurlijk kennisgemaakt met de diverse Tantes en Ooms, allemaal al in de ceremoniële kleding. Toen mee naar de tempel, ik kreeg de schoonzus toegewezen als mijn begeleidster. Natuurlijk hadden we een sarong aan en ik leerde hoe ik een bloemetje door de wierook moest halen, dan het biddende gebaar moest naken met het bloemetje tussen mijn handen, het bloemetje vervolgens in mijn haar moest steken. Dit 3 maal achter elkaar, waarbij de kleur van de bloemen de volgorde bepaalt. Dan komt de priester langs om heilig water te sprenkelen en heilig rijst uit te delen, dat op mijn voorhoofd en op mijn borst geplakt moet worden. Het was één en al bedrijvigheid in de tempel in een heel ontspannen sfeer. Alle kinderen kwamen ook mee, de kippen en honden liepen gewoon dwars door alles heen. Zolang de priesters bezig waren om al de offers in ontvangst te nemen, speelden de kleine jongens op de gamalans. Maar toen de echte voorstelling begon, namen hun (groot) vaders hun plaats in. De voorstelling duurde zeker 2,5 uur. Voor een deel waren het mensen uit het dorp zelf die dansen uit voerden (monsters en apen; een soort prinsessen dans; een heel sierlijke vrouwendans. We begrepen niet veel van de verhalen, maar het was boeiend om naar te kijken. Tot slot was er een optreden van 4 komedianten, in mooie kleding die veel verhalen vertelden en elkaar op de hak namen. Opnieuw begrepen we er niets van, maar het publiek van jong tot oud genoot er van en moest telkens weer ontzettend lachen. De komedianten worden door het dorp ingehuurd, naar we later begrepen.

Het was zeer bijzonder om mee te maken, zo authentiek, zo ontspannen.

Om 12.30 wilden we wel naar huis, de voorstelling was nog niet afgelopen. De broer van de juf bracht ons weg, met z'n tweeën achter op een moterfiets! Maar we hoefden niet bang te zijn te worden aangehouden, want als de bestuurder ceremoniële kleding draagt, houdt geen politieman hem aan.