Eindelijk weer een flinke regenbui. Iedereen is er blij mee. De tijd vliegt om, nog 4 dagen in Ubud en dan naar het Nusa Penida, waar het schildpaddenproject is.

Voor het weekend wil ik nog 3 foto series op het blog zetten.

Het straatbeeld, de bouwactivitieten.......Het toerisme in Bali is de laatste 10 jaar enorm gegroeid, dat heeft natuurlijk veel geld in het laatje gebracht. Dat geld wordt voor een deel omgezet in nieuwe gebouwen of mensen gokken erop dat ze van het toerisme ook een mooi graantje meepikken en gaan leningen aan. Waar je ook komt, er wordt gebouwd. Ik heb in deze afgelopen weken heel wat bouwwerken zien groeien; vanuit de taxi soms grote hotels maar hier in het straatje ook kleine winkels of mooie huizen. Ik heb de indruk dat alles ter plekke wordt uitgemeten en misschien wel bedacht. De wegen zijn smal dus het bouwmateriaal dat bijna altijd voor een deel op de weg ligt, hindert ook het verkeer. Maar dat hoort er gewoon bij. Het is zwaar werk, heel veel gewoon met de hand. En ik zie er evenveel vrouwen als mannen werken. De nieuwe gebouwen passen naar mijn idee wel altijd in het straatbeeld maar......

De rijstvelden worden steeds meer ingeleverd voor de bouw van mooie vakantiehuizen. Het schijnt formeel niet meer te mogen, maar voor veel rijstboeren geldt dat ze nu veel geld kunnen krijgen voor hun grond en rijstbouw is en blijft erg bewerkelijk en levert blijkbaar niet zoveel op. Was Bali 15 jaar geleden nog een rijst exporterend eiland, nu importeren ze rijst uit andere Aziatische landen. Maar je ziet de rijstvelden nog overal, soms hele kleintjes, soms grote oppervlakten. De meeste rijstsoorten worden 3 maal per jaar geoogst, een enkele 2 maal. Het hele jaar doorzie je dus rijst in de verschillende stadia van groei naast elkaar. Eerst als heel klein plantje ( 3 sprietjes gras) , uitgezet in de natte velden. In de natte velden worden de eenden los gelaten, ze zijn onderdeel van het ecosysteem. De kleine sprietjes groeien uit tot stevige groene planten die vergelen als de rijst rijpt. De hele rijstbouw is afhankelijk van een ingenieus irrigatiesysteem, priesters spelen een rol bij het toekennen van het water aan de boeren. Voor mij waren de rijstvelden en mijn wandelingen er doorheen één van de hoogte punten van Bali. De godin van de rijst Dewi Sri en de godin van het water Dewi Danu zijn dan ook heel belangrijke goden op Bali.

Deze laatste week hebben we ook 3 musea bezocht, tenslotte is Ubud het artistieke centrum van Bali en Bali het artistieke eiland van Indonesië.

Van oorsprong was kunst op Bali een verplichting aan de goden. Er is heel veel mooi ambachtelijke kunstnijverheid te zien, schilderijen met een heel ander kleurpalet dan wij gewend zijn, veel details en erg verhalend. Begin 19e eeuw kwamen de eerste westerse kunstenaars naar Bali met nieuwe technieken en materialen. De Nederlandse regering, die begreep dat met het verdwijnen van al de kleine koninkrijkjes ook een deel van de oorspronkelijke kunst zou verdwijnen, stimuleerde de ontwikkeling van een nieuwe Balinese schilderkunst. De Duitser Walter Spies, de Nederlander Bonnet en de Spaanjaard Blanco promootten Ubud als cultureel centrum en richtten ook schildersscholen op. Maar van het meeste werk was ik niet onder de indruk, het pakt me niet. Ook de hedendaagse schilderkunst uit Bali blijven voor mij veelal mooie (of minder mooie) plaatjes, maar niet iets wat emotioneert, een enkel uitzondering daargelaten. Het museum dat we vandaag bezochten (Agung Rai Museum,alle musea zijn gebasseerd op particuliere verzamelingen) was wel indrukwekkend, ook door de mooie ligging, de fantastische tuin met overal watergeluiden. Het Blanco museum, met uitsluitend werk van Antonio Blanco, gaf een beeld van de ontwikkeling van een schilder. Hij wordt de Balinese Dali genoemd, maar dat vind ik te veel eer.

Het museumbezoek maakt de Bali- belevenis weer completer. In de musea mochten geen foto's gemaakt worden, dus de beperkte serie is illegaal!